woensdag 29 juni 2011

Tau is twee keer pi

Gisteren was het tau-dag. Tau is een Griekse letter (τ), en staat voor een wiskundige constante die gelijk is aan 2 × π. Dat laatste symbool is ook een Griekse letter: pi, en daar heeft zowat iedereen ooit wel van gehoord. Pi is namelijk de wiskundige constante die de verhouding weergeeft tussen de omtrek en de diameter van een cirkel.

tauWellicht heb je op school geleerd dat pi gelijk is aan 3,14. Dat klopt slechts bij benadering, want in feite volgen er nog veel meer cijfers na de komma. (Zo veel zelfs dat je ze nooit allemaal kunt opschrijven.) Een andere benadering is 22/7. Misschien heb je dat ook op school geleerd.

Pi heb je erg vaak nodig in de wiskunde (en in de fysica), voor het berekenen van allerlei zaken. De meeste mensen zullen pi voornamelijk gebruiken als ze de omtrek of de oppervlakte van een cirkel moeten berekenen, of de inhoud van een bol, een cilinder of een kegel. De omtrek van een cirkel kun je berekenen met de eenvoudige formule O = 2πr, waarbij O de omtrek is en r de straal.

Pi-dag wordt jaarlijks door wiskunde-enthousiasten gevierd op 14 maart, omdat die datum in de Angelsaksische notatie geschreven kan worden als 3.14.

En zo komen we bij tau-dag, die gisteren, op 28 juni, gevierd werd. Een goede benadering van τ is namelijk 6,28 (of op z’n Angelsaksisch: 6.28).

Waarom we behalve π-dag ook τ-dag vieren? Omdat een aantal mensen – en ik kan me volledig in hun redenering vinden – van oordeel zijn dat we in onze formules beter overal 2π zouden vervangen door τ. Dat zou heel wat formules eenvoudiger maken, en tau is een meer voor de hand liggende keuze omdat dat getal de verhouding weergeeft tussen de omtrek en de straal, niet de diameter, van een cirkel. Het hele verhaal kun je nalezen in The Tau Manifesto op tauday.com.

donderdag 23 juni 2011

Intersteno

interstenoZoals eerder aangekondigd, trekken we deze zomer naar Parijs voor het 48e Intersteno-congres. Intersteno is een internationale organisatie die iedere twee of drie jaar een congres organiseert in een van haar lidstaten. Dit jaar is Parijs dus aan de beurt. In 2013 wordt het dan Gent, en in 2015 vliegen we waarschijnlijk de Grote Plas over voor de 50e editie, die mogelijks in New York zal plaatsvinden. New York stond sowieso al op ons lijstje met steden om nog eens (opnieuw) te bezoeken, dus Intersteno 2015 is een prima excuus om weer eens die kant op te gaan.

Wat gaan wij daar op zo’n congres doen, vraag je je wellicht af. Houden wij ons misschien bezig met steno? Neen. Maar Intersteno – in 1887 opgericht als vereniging ter bevordering van de stenografie – is ondertussen uitgegroeid tot een moderne organisatie voor alles wat met informatietechnologie en rapportering te maken heeft. We zijn in de tachtiger jaren al met de organisatie in contact gekomen via het wonder dat schrijfmachine heet.

Als je na pakweg 1990 geboren bent, vraag je je misschien af wat een schrijfmachine is. Welnu, eenvoudig uitgelegd: een schrijfmachine is een soort computerklavier met ingebouwde printer: je stopt er een blad in, en de tekst die je op het toetsenbord typt, wordt meteen afgedrukt op het papier. Helemaal automatisch, regel per regel en teken per teken. Je moet niet eens een printerdriver installeren, en het toestel start razendsnel op, in minder dan twee seconden. Handig! Maar als het blad vol is, moet je er wel telkens een nieuw in stoppen. Een schrijfmachine heeft doorgaans geen papierlade.

Miche en ik hebben tijdens onze middelbare schooltijd (en ook daarna) allebei veelvuldig deelgenomen aan wedstrijden machineschrijven. In die tijd was er nog jaarlijks een West-Vlaams kampioenschap, een Belgisch nationaal kampioenschap, en de scholenwedstrijd van de West-Vlaamse Jury voor Kantoorpraktijk. Aan al die wedstrijden hebben we met succes deelgenomen, en toen we eenmaal de smaak te pakken hadden, zijn we ook beginnen meedoen aan wedstrijden in het buitenland: Nederland, Duitsland, Frankrijk, Oostenrijk en zelfs Wallonië (dat is toch ook een beetje buitenland, niet?). En de volgende logische stap is dan... juist: een wereldkampioenschap.

De wereldkampioenschappen machineschrijven (tegenwoordig uiteraard computertypen) worden samen met de wereldkampioenschappen stenografie georganiseerd door Intersteno, tijdens de tweejaarlijkse congresweek. Van 1981 tot 1993 heb ik geen enkel Intersteno-congres gemist. Zo heb ik ook iedere keer een ander stukje van Europa gezien: West- en Oost-Duitsland (nog vóór de val van de Muur), Zwitserland, Italië, Bulgarije en Turkije. In 1994 is dan onze dochter geboren, en van dan af aan is het hele typegebeuren een beetje op de achtergrond geraakt. Op reis gaan met een baby of een peuter is immers niet zo vanzelfsprekend, en een kind gaat natuurlijk liever op reis naar Disney World dan naar zo’n stoffig congres.

bigstockphoto_blank_sheet_in_a_typewriter_1337885Maar dit jaar, met Parijs bij wijze van spreken in onze achtertuin, hebben we besloten de draad terug op te pikken. Het vorige congres was in 2009 in Beijing, en dat zagen we, ook al omwille van ons beperkte aantal vakantiedagen, niet echt zitten. In Parijs gaan we echter vol goede moed onze comeback maken. Nu moet je niet denken dat we daar ook maar enige kans maken om wereldkampioen te worden. Neen, daar zij we helaas niet snel genoeg voor. De wereldtop wordt tegenwoordig ingenomen door Tsjechen, Turken en Russen. Die mensen maken er een erezaak van en oefenen bij wijze van spreken van ’s ochtends tot ’s avonds, het hele jaar door, om toch maar zo goed mogelijk te presteren. Voor ons blijft het een hobby, iets wat we naast onze andere bezigheden doen omdat we het leuk vinden. En we moeten het natuurlijk wel leuk blijven vinden, het mag geen last worden. Geen eremetaal voor ons dus, maar als we geslaagd zijn krijgen we een diploma van een wereldkampioenschap, en dat maakt natuurlijk ook een goede indruk. We doen het trouwens lang niet alleen voor het diploma of de prestatie. In de loop der jaren hebben we, dankzij de internationale wedstrijden en dankzij Intersteno, een ruime kennissenkring in het buitenland opgebouwd, en het is ontzettend leuk om al die mensen om de zoveel tijd weer eens terug te zien, met hen van gedachten te wisselen en samen gezellig te genieten van een terrasje of een leuke uitstap.

Dat willen we in Parijs dan ook vooral gaan doen: lekker bijpraten, leuke dingen doen, een paar nieuwe Italiaanse, Hongaarse of Japanse woordjes leren, en o ja, ook nog Versailles bezoeken, en natuurlijk nog een dagje naar Disneyland Resort Paris, want dat mogen we in geen geval overslaan wanneer we die kant uit gaan!

Wordt vervolgd.

www.intersteno.org

zaterdag 11 juni 2011

rocsa singers

Gisteravond zijn we naar een optreden van de rocsa singers geweest, in het NTGent Arca. De rocsa singers zijn een zanggroep bestaande uit een 35-tal Gentenaars met verschillende achtergronden, levensstijlen en stemmen, met een al even veelzijdig repertoire.

0241-006

Wanneer we de zaal binnenkomen, zitten de singers al op het podium, in groepjes bijeen aan kleine tafeltjes. Het lijkt wel of zij naar ons zijn komen kijken, in plaats van andersom. Links staat een uitgebreide verzameling muziekinstrumenten, waaronder een vleugelpiano.

En dan begint de voorstelling. Eén van de artiesten staat op, komt naar voor en brengt een solonummer. Daarna is het de beurt aan iemand anders. En zo gaat het maar door. Een avondvullende opvoering met een bijzonder gevarieerd programma. Solo’s of duo’s afgewisseld met koornummers, begeleid door muzikanten die een verbluffend aantal verschillende instrumenten beheersen. Het repertoire is bijzonder divers. Van Tom Dooley over Op een mooie pinksterdag tot Non, je ne regrette rien en Marcia Baila. Af en toe is er ook ruimte voor een vleugje humor, wat bij het publiek erg in de smaak blijkt te vallen.

Aan het begin van de avond waren de rocsa singers allemaal onbekende, anonieme gezichten (behalve Eveline, voor wie we eigenlijk gekomen waren), maar nadat ze (bijna) allemaal hun solonummers gebracht hadden en op die manier een beetje van hun persoonlijkheid hadden blootgegeven, hadden we het gevoel dat we al die mensen een beetje beter hadden leren kennen.

Kortom, we hebben ons bijzonder aangenaam laten verrassen, en we zien al uit naar een volgend optreden. De rocsa singers geven vanavond en morgenavond nog een voorstelling, maar ik denk dat alle tickets ondertussen al uitverkocht zijn. Terecht!

A6-recto

www.rocsa.be

vrijdag 3 juni 2011

FedCon 2011

Zoals je eerder al kon lezen, ben ik dit jaar weer naar FedCon geweest. Mijn verslagje is inmiddels af. Het is een beetje te lang om als blogbericht te plaatsen, dus ik heb er zoals gewoonlijk een pdf’je van gemaakt – met foto’s! – en geüpload naar issuu.com. Veel leesplezier!

issuu.com/gebo007/docs/fedcon_2011

De rest van de foto’s vind je hier:

picasaweb.google.com/gebopics/FedConXX