zondag 13 februari 2011

Nixon in China

Het was alweer een hele poos geleden dat ik nog eens naar Opera in de cinema was geweest. Voor wie het concept nog niet mocht kennen: Opera in de cinema is de bijzonder succesvolle formule van Kinepolis (en andere bioscopen zowat overal ter wereld) waarbij een aantal opera’s live in high definition in de bioscoop vertoond worden op hetzelfde ogenblik dat ze in de Metropolitan Opera in New York opgevoerd worden. Voor een fractie van de prijs die je in de ‘Met’ zou betalen, krijg je in Kinepolis de voorstelling van op de eerste rij te zien, aangevuld met interviews met cast en crew, een blik achter de schermen tijdens de decorwisselingen, een kijkje in de regiekamer, en zelfs een glaasje bubbels vooraf en/of in de pauze. In navolging van het operasucces is er tegenwoordig overigens ook al Theater in de cinema en Ballet in de cinema.

Nixon in China

Nixon in China had ik al lang van tevoren in mijn agenda aangestipt. De voorstelling van zaterdag was mijn eerste kennismaking met deze opera van John Adams, van wie ik eerder al Doctor Atomic had gezien (over Robert Oppenheimer en het Manhattan Project). Net als Doctor Atomic is het verhaal gebaseerd op een stukje twintigste-eeuwse Amerikaanse geschiedenis, in dit geval het bezoek van Richard Nixon aan China, en zijn ontmoeting met Mao Zedong in 1972.

Het voordeel van een hedendaagse opera is dat hij soms gedirigeerd wordt door de componist zelf, en dat was bij deze Met-productie inderdaad het geval. De rol van Nixon werd vertolkt door de bariton James Maddalena, die ook al op de première in 1987 het personage voor zijn rekening had genomen.

Nixon in China werd bij de première wat kritisch onthaald, maar tegenwoordig wordt het stuk gezien als de meest invloedrijke opera van de voorbije vijfentwintig jaar. Het is Adams’ eerste opera, en ik heb er ontzettend van genoten. De bij momenten minimalistische muziek, erg ritmisch en met veel herhalingen, deed me meteen aan Philip Glass denken.

In Kinepolis Brugge zat de zaal deze keer niet vol, in tegenstelling tot de opera’s die ik het voorbije seizoen heb bijgewoond. Maar dat heeft twee redenen. Ten eerste is deze opera pas later aan het programma toegevoegd en zat daarom niet inbegrepen in de abonnementsformules. Bovendien trekt zo’n moderne opera sowieso minder volk dan gekende klassiekers zoals Aïda of Carmen, waar de zalen telkens zo goed als uitverkocht waren. Maar de afwezigen hadden ongelijk. Dit is beslist geen opera waarbij je kans loopt in slaap te vallen. De muziek houdt je gegarandeerd wakker. Bovendien zit er erg veel humor in, en de vertolkingen waren van een bijzonder hoog niveau. John Adams is vanaf nu mijn favoriete operacomponist!

Opera in de Cinema

www.kinepolis.com/opera
www.metopera.org/hdlive

maandag 7 februari 2011

Oliver!

Een tijdje geleden zijn we weer eens naar Antwerpen gespoord om een musical te gaan bekijken. Oliver! voldeed in alle opzichten aan de verwachtingen. Het verhaal zal iedereen wel kennen: het gaat om een musicalbewerking van de klassieker Oliver Twist van Charles Dickens. Het speelt zich af in het Victoriaanse Londen en is een aanklacht tegen de wantoestanden uit die tijd. De musical begint wat somber, met de soepbedeling voor de kinderen in het werkhuis, maar de sombere sfeer wordt al gauw helemaal verdrongen door de opgewekte muziek en de humor. Het openingsnummer Soep is meteen een meezinger, en er zullen nog vele prachtige melodieën volgen.

Oliver!

Peter Van Den Begin schittert in de rol van Fagin. Een groot zanger is hij natuurlijk niet, maar dat vereist het personage ook niet. Musical is wat dat betreft heel wat minder veeleisend dan opera en operette, en we hebben de voorbije jaren al vaker Vlaamse theater- en tv-acteurs in musicals zien optreden. Verder herkenden we ook nog Peter Van De Velde als Bill Sikes, en Door Van Boeckel en Wanda Joosten als de Sowerberrys. In de voorstelling die wij te zien kregen, werd Hilde Norga vervangen door Liv Van Aelst voor de rol van Nancy. Voor de kinderhoofdrollen (Oliver en Dodger) zijn er telkens drie acteurs die om beurten het personage vertolken tijdens de verschillende voorstellingen. Wij kregen Sepp Hendrix te zien als Oliver en Olivier Scheers als Dodger.

Annelies was prima voorbereid op wat ze te zien zou krijgen. Er loopt immers al geruime tijd een reeks Oliver: Achter de schermen op Ketnet, waar ze met belangstelling naar kijkt. De reeks volgt de jeugdige acteurs tijdens de audities en repetities en brengt achtergrondinformatie bij het verhaal. Sedert we vorig jaar naar Cats zijn geweest, heeft Annelies’ liefde voor de musical overigens een flinke boost gekregen. Onze cd van Cats is ondertussen zo goed als grijsgedraaid, maar in Antwerpen hebben we uiteraard meteen het cast album van Oliver! aangeschaft. Bij thuiskomst heb ik ’m meteen geript en op mijn mp3-speler geplaatst, en een kopietje gemaakt voor in de auto.

Annelies bij Oliver, Nancy en Dodger Oliver!

Annelies wou ook dolgraag een Oliver!-T-shirt, maar die bleken helaas niet te koop. Per voorstelling was er wel één exemplaar te winnen, maar we hadden geen geluk. Niet getreurd echter: na de voorstelling was er in de foyer nog een meet-’n-greet met drie leden van de cast. Annelies liet ons souvenirfotoboek signeren door Sepp Hendrix (Oliver), Liv Van Aelst (Nancy) en Olivier Scheers (Dodger), en het drietal was ook bereid om samen en apart met haar op de foto te gaan. Leuke herinneringen voor later, en uitstekend materiaal om de schoolvriendinnetjes een beetje jaloers te maken...

We hebben ons dagje Antwerpen afgesloten met een gezellig etentje in het Boston Steak House, en ja hoor, het was er even lekker als vorige keer!

Ondertussen hebben we ontdekt dat er ook via het internet T-shirts te winnen zijn, door je in te schrijven op de nieuwsbrief van Music Hall. We hebben natuurlijk meteen onze kans gewaagd, en guess what... Deze keer hadden we prijs! Annelies is inmiddels de trotse bezitster van een collectorsitem: een authentiek Oliver!-T-shirt!

www.musichall.be
www.stadsschouwburgantwerpen.be